Jednym z kluczy do tego, by poczuć się lepiej, jest jedzenie, które jesz. Możesz zacząć od współpracy z dietetykiem klinicznym aby opracować odpowiedni dla Ciebie, indywidualny plan żywieniowy. Uwzględnimy w nim potrawy, które lubisz i nie bój się spróbować czegoś nowego.

Prowadzę opiekę żywieniową/dietoterapię u pacjentów: – z chorobami sercowo-naczyniowymi, – z podwyższonym poziomie cholesterolu, – z zaburzeniami lipidowymi – po zawale serca, – z zaburzeniami masy ciała, – otyłych (dieta odchudzająca), – wymagających diety przy cukrzycy – z niewydolnością nerek, – z chorobą parkinsona podczas leczenia preparatami Lewodopy, – po usunięciu woreczka żółciowego. – z refluksem, zgagami, – przy przewlekłych zaparciach, – wymagających diety przy wzdęciach, – wymagających diety przy dnie moczanowej.

Prowadzę edukację żywieniową w różnych formach: – spotkań indywidualnych, – konsultacje dietetyczne podczas pikników np. Dni zdrowia, Dni seniora itp. – warsztatów kuchennych, – wykładów.

Przykładowe tematy: „Prewencja pierwotna i wtórna cukrzycy” – żywność w procesie zapobiegania i/lub rozwojowi cukrzycy (Warto przeczytać: „Dieta cukrzycowa – co jeść w cukrzycy?„). „Jak czytać etykiety spożywcze?”  – tabele dotyczące wartości odżywczych produktów spożywczych umieszczone na etykietach. Są one kluczem do dokonywania najlepszych wyborów. Dzięki czytaniu etykiet może zidentyfikować ukryte źródła np. soli, cukru i porównać ich zawartość w różnych produktach spożywczych. Żywienie w stanach chorobowych np. cukrzycy, nadciśnieniu – „Co mogę zjeść?” to jedno z najczęściej zadawanych pytań u osób ze zdiagnozowanymi chorobami.  Celem spotkania jest udzielenie odpowiedzi na to pytanie i wskazanie ścieżki żywieniowej. „Fakty i mity żywieniowe” – omówienie w oparciu o EBM pojawiających się informacji dotyczących diet i odżywiania. „Substancje antyodżywcze w żywności” – przysłowie „kij ma dwa końce” można przełożyć na żywność. Mamy substancje odżywcze, których celem jest budowanie, wzmacnianie i rozwój organizmu i substancje antyodżywcze, które utrudniają wykorzystanie tych pierwszych.